Blog Details

Κάταγμα Λεκάνης Κοτύλης: Αποκατάσταση

Το κάταγμα λεκάνης κοτύλης είναι ένας τραυματισμός που συμβαίνει όταν το οστό της κοτύλης, που αποτελεί την υποδοχή της άρθρωσης του ισχίου, σπάει.

Τα κατάγματα κοτύλης είναι σχετικά σπάνια, με συχνότητα περίπου 3-5% όλων των καταγμάτων.

Η πιο κοινή αιτία των καταγμάτων κοτύλης είναι τα τροχαία ατυχήματα, τα οποία αποτελούν περίπου το 70% των περιπτώσεων.

Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν:

Πτώση από μεγάλο ύψος

Έντονο χτύπημα στη λεκάνη, όπως από πτώση ή χτύπημα από αντικείμενο

Αθλητικός τραυματισμός

Οστεοπόρωση, η οποία καθιστά τα οστά πιο εύθραυστα και επιρρεπή σε κατάγματα

Τα κατάγματα κοτύλης μπορεί να χωριστούν σε δύο κατηγορίες:

Ενδαρθρικά κατάγματα: Αυτά τα κατάγματα συμβαίνουν εντός της άρθρωσης του ισχίου και μπορεί να οδηγήσουν σε δυσλειτουργία της άρθρωσης.

Εξωαρθριακά κατάγματα: Αυτά τα κατάγματα συμβαίνουν έξω από την άρθρωση του ισχίου και συνήθως δεν προκαλούν δυσλειτουργία της άρθρωσης.

Τα συμπτώματα από ένα κάταγμα λεκάνης κοτύλης ποικίλλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα του κατάγματος.

Τα πιο κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

Πόνος, ο οποίος είναι συνήθως έντονος και μπορεί να αντανακλά στο κάτω μέρος της πλάτης, στο γλουτό ή στο ισχίο.

Μώλωπες και πρήξιμο στην περιοχή της λεκάνης.

Αδυναμία ή αδυναμία κίνησης του ισχίου ή του ποδιού.

Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων ή στους άνω μηρούς.

Ορατά σημάδια αιμορραγίας.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, το κάταγμα μπορεί να προκαλέσει:

Αιμορραγία, η οποία μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή.

Σοβαρές νευρολογικές βλάβες, όπως ρήξη του νεύρου ισχιακού.

Θραύση του ουροποιητικού συστήματος, η οποία μπορεί να προκαλέσει λοιμώξεις ή αιμορραγία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να γίνει αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία για να προσδιοριστεί η ακριβής θέση και το είδος του κατάγματος.

Η θεραπεία για ένα κάταγμα λεκάνης κοτύλης εξαρτάται από τη σοβαρότητα του κατάγματος. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν δύο κύριες επιλογές θεραπείας:

Μη χειρουργική ή συντηρητική θεραπεία και Χειρουργική θεραπεία

Μη χειρουργική θεραπεία

Η μη χειρουργική θεραπεία είναι κατάλληλη για ορισμένα κατάγματα κοτύλης, όπως τα μη μετατοπισμένα κατάγματα και τα κατάγματα με μικρή μετατόπιση.

Συνιστάται σε περιπτώσεις όπου ένας κατάγμα της λεκάνης – κοτύλης είναι σταθερός και δεν υπάρχει σημαντική μετατόπιση των οστών.

Επιπλέον, αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιείται για ασθενείς που δεν είναι κατάλληλοι για χειρουργική επέμβαση λόγω σοβαρής οστεοπόρωσης ή καρδιακών προβλημάτων.  Για να αποφευχθεί η υπερφόρτωση ή η περιορισμένη κινητικότητα, ο γιατρός μπορεί να προτείνει τα ακόλουθα:

Χρήση βοηθημάτων βάδισης, όπως πατερίτσες ή περιπατητής.

Κινητοποιήση χωρίς καθόλου φορτιση για 5-6 εβδομάδες.

 Χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη για τα περισσότερα κατάγματα κοτύλης, ειδικά τα μετατοπισμένα κατάγματα και τα κατάγματα με μεγάλη μετατόπιση. Ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να αναταχθούν τα οστά στη σωστή θέση και να σταθεροποιηθούν με βίδες, πλάκες ή άλλους τύπους οστεοσύνθεσης.  Ο τύπος της χειρουργικής επέμβασης που θα πραγματοποιηθεί εξαρτάται από τη θέση και τη σοβαρότητα του κατάγματος.

Οι πιο κοινοί τύποι χειρουργικών επεμβάσεων για κατάγματα κοτύλης περιλαμβάνουν:  Ανοιχτή ανάταξη εσωτερική οστεοσύνθεση (ORIF): Αυτή η επέμβαση γίνεται μέσω μιας τομής στην περιοχή της κοτύλης. Ο χειρουργός ευθυγραμμίζει τα οστά και στη συνέχεια τα σταθεροποιεί με βίδες, πλάκες ή άλλους τύπους οστεοσύνθεσης.

Η επιλογή του τύπου της χειρουργικής επέμβασης γίνεται από τον ορθοπαιδικό χειρουργό, ο οποίος θα λάβει υπόψη την ηλικία του ασθενούς, τη γενική κατάσταση της υγείας του, τη σοβαρότητα του κατάγματος και άλλους παράγοντες.

Αποκατάσταση

Η αποκατάσταση μετά από ένα κάταγμα λεκάνης κοτύλης διαρκεί συνήθως αρκετούς μήνες. Η διάρκεια της αποκατάστασης εξαρτάται από τη σοβαρότητα του κατάγματος, τον τύπο της θεραπείας που πραγματοποιήθηκε και την ηλικία και τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς.  Η αποκατάσταση περιλαμβάνει συνήθως φυσικοθεραπεία για να βοηθήσει τον ασθενή να ανακτήσει την πλήρη κινητικότητα και λειτουργικότητα του ποδιού του.

Η φυσικοθεραπεία συνήθως ξεκινά λίγες εβδομάδες μετά την επέμβαση και περιλαμβάνει ασκήσεις για την αύξηση της δύναμης, της ευλυγισίας και του εύρους κίνησης του ποδιού.  Σε γενικές γραμμές, οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική θεραπεία έχουν καλύτερη πρόγνωση από τους ασθενείς που υποβάλλονται σε μη χειρουργική θεραπεία. Ωστόσο, η πλήρης ανάρρωση από ένα κάταγμα λεκάνης κοτύλης μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες .

Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση πρέπει να χρησιμοποιούν πατερίτσες ή αναπηρικό καροτσάκι για αρκετές εβδομάδες. Η φυσικοθεραπεία είναι σημαντική για τη βελτίωση της δύναμης και της κινητικότητας του ισχίου.

Οι επιπλοκές των καταγμάτων κοτύλης μπορεί να περιλαμβάνουν:

Βλάβη των νεύρων ή των αγγείων της περιοχής

Μόλυνση Αρθρίτιδα Απώλεια της λειτουργικότητας του ισχίου

Η πρόγνωση των καταγμάτων κοτύλης εξαρτάται από το είδος, τη σοβαρότητα του κατάγματος και την ηλικία του ασθενούς.

Τα κατάγματα που αντιμετωπίζονται άμεσα και σωστά έχουν συνήθως καλή πρόγνωση. Ωστόσο, τα κατάγματα που παραμελούνται ή αντιμετωπίζονται ανεπαρκώς μπορεί να οδηγήσουν σε μόνιμη βλάβη του ισχίου.

Ο μετεγχειρητικός πόνος αντμετωπίζεται επαρκώς με τη χρήση αναλγητικών φαρμάκων.

Επιπλέον, δίνονται αντιπηκτικά φάρμακα για να αποτραπεί η δημιουργία θρόμβων μετά την επέμβαση.  Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να προωθηθεί η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη ανάκαμψη του ασθενούς μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Η συνεισφορά των φυσικοθεραπειών είναι κρίσιμη, καθώς μέσω κατάλληλης καθοδήγησης και εκπαίδευσης, ο ασθενής θα αρχίσει να ανακτά την κινητικότητά του.  Σε περίπτωση τραυματισμού της λεκάνης κοτύλης, συστήνεται η άμεση επικοινωνία με τον εξειδικευμένο Ορθοπεδικό Χειρουργό Αναστάσιο Σκαρδούτσο, ο οποίος εξειδικεύεται σε νεότερες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές και αρθροπλαστική του ισχίου.

Έχει υψηλή εμπειρία στην Ορθοπαιδική Τραυματολογία και εξειδικεύτηκε σε καταξιωμένα κέντρα στη Γερμανία:  Στην επανορθωτική χειρουργική του ισχίου και του γόνατου για ενήλικες. Στην αντιμετώπιση παθήσεων του ισχίου για νέους ενήλικες.