Τενοντίτιδα Εκτινασσόμενος δάκτυλος • trigger finger • στενωτική τενοντοελυτρίτιδα

---

Εκτινασσόμενος δάκτυλος (trigger finger), είναι μία ενοχλητική πάθηση, γνωστή και ως στενωτική τενοντοελυτρίτιδα, η οποία προκαλείται όταν ο καμπτήρας τένοντας ενός οποιουδήποτε δακτύλου του χεριού δυσκολεύεται να κινηθεί, λόγω φλεγμονής και επακόλουθου οιδήματος του ινώδους ιστού (έλυτρο), ο οποίος τον περιβάλλει. Η εμφανιζόμενη δυσκινησία του δακτύλου εκδηλώνεται ως εμπλοκή (κλείδωμα) ή εκτίναξη του δακτύλου, μετά από αναπήδηση, όταν ο ασθενής προσπαθεί να τεντώσει το πάσχον δάκτυλο από τη θέση της κάμψης. Σε σοβαρές περιπτώσεις το δάκτυλο μπορεί να παραμένει σε φάση μόνιμης κάμψης.

Για την εμφάνιση του συνδρόμου στατιστικά ενοχοποιούνται υποκείμενα νοσήματα, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η ουρική ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Δεν αποκλείεται και η επίδραση των καθημερινών δραστηριοτήτων, ιδίως οι επαναλαμβανόμενες σε συνεχή χρονική βάση (πχ υπέρχρηση πληκτρολογίου, συστηματική μελέτη πιάνου), καθώς και λοιπές χειρωνακτικές εργασίες (ράψιμο κλπ)

Συμπτώματα

Τα συχνότερα συμπτώματα αφορούν σε:

• Ευαισθησία στη βάση του δακτύλου
• Κλείδωμα του πάσχοντος δακτύλου στη θέση κάμψης, το οποίο εκτινάσσεται, όταν ο ασθενής προσπαθήσει να το εκτείνει
• Πόνο κατά την κίνηση του δακτύλου
• Οίδημα στη βάση της παλάμης

Τα φαινόμενα εμφανίζονται εντονότερα μετά το πρωινό ξύπνημα. Κάποιες φορές χρειάζεται η βοήθεια του άλλου χεριού, για να ανοίξει το δάκτυλο.

Διάγνωση

Πραγματοποιείται κλινική εξέταση και λαμβάνεται το ιστορικό του ασθενούς. Ακολουθεί η ψηλάφηση στην βάση του πάσχοντος δακτύλου επί της παλάμης. Γίνεται έλεγχος στην κίνηση του πάσχοντος δακτύλου κατά την κάμψη και την έκταση για το αναμενόμενο κλείδωμα και την πιθανή εκτίναξη. Αξιολογούνται τα σημεία πόνου και οιδήματος.

Θεραπεία

Κατά τη συντηρητική αντιμετώπιση, κυρίως σε ήπια περιστατικά, συστήνεται ανάπαυση του πάσχοντος χεριού και αποχή από έντονες χειρωνακτικές δραστηριότητες. Επιπρόσθετα χορηγείται αντιφλεγμονώδης θεραπευτική αγωγή ή κορτιζόνη. Κατά περίσταση κρίνονται απαραίτητες οι φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις για την κινητοποίηση του δακτύλου, καθώς και η τοποθέτηση νάρθηκα ακινησίας.

Όταν η κατάσταση του ασθενούς το επιβάλλει, προκρίνεται η χειρουργική αντιμετώπιση, κατά την οποία διενεργείται μία μικρή τομή στην παλάμη στη βάση του πάσχοντος δακτύλου για τη διάνοιξη του ινώδους ελύτρου και απελευθέρωση του τένοντα.

Η αποθεραπεία διαρκεί 2-3 εβδομάδες