Blog Details

Τράβηγμα στη γάμπα αντιμετώπιση

Η θλάση του γαστροκνημίου αποτελεί έναν αρκετά συχνό τραυματισμό, ιδίως σε αθλητικές δραστηριότητες, όπου ο μυς συσπάται απότομα ενώ είναι σε διάταση. Αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το τέννις και ο στίβος, που περιλαμβάνουν πολλές επιταχύνσεις και αλλαγές κατεύθυνσης, αυξάνουν τον κίνδυνο τραυματισμού στη γάμπα.

Ανατομία του γαστροκνημίου

Ο γαστροκνήμιος μυς αποτελείται από τρία τμήματα:

1. Τον δικέφαλο γαστροκνήμιο μυ, που είναι ο πιο ογκώδης.
2. Τον υποκνημίδιο, έναν μικρότερο επίπεδο μυ κάτω από τον γαστροκνήμιο.
3. Τον μακρύ πελματικό μυ, έναν λεπτό και αδύνατο μυ που απουσιάζει εκ γενετής στο 5 με 10% των ανθρώπων.

Οι τρεις αυτοί μύες ενώνονται σε κοινό καταφυτικό τένοντα, σχηματίζοντας τον Αχίλλειο τένοντα, ο οποίος καταλήγει στο κύρτωμα της πτέρνας.

Τι είναι η θλάση του γαστροκνημίου και πώς συμβαίνει;

Η θλάση στην γάμπα προκύπτει από υπέρμετρη τάση του μυός, συνήθως όταν είναι σε διάταση και εκτελείται μια δυνατή σύσπαση, όπως ένα απότομο τρέξιμο μετά από ηρεμία. Μπορεί επίσης να συμβεί λόγω άμεσου τραυματισμού στον μυ.

Η θλάση διακρίνεται σε τρεις βαθμούς σοβαρότητας:

1. Πρώτου βαθμού: Απλή διάταση των μυϊκών ινών ή πολύ μικρές ρήξεις. Προκαλεί μικρό πόνο κατά τη σύσπαση του μυός, χωρίς σημαντικό περιορισμό στην κίνηση.
2. Δευτέρου βαθμού: Ρήξη σε μεγαλύτερο αριθμό ινών. Η κίνηση είναι δυνατή, αλλά απαιτείται φυσιοθεραπευτική αποκατάσταση για την πλήρη επιστροφή στις δραστηριότητες.
3. Τρίτου βαθμού: Πλήρης ρήξη των μυϊκών ινών του γαστροκνημίου, με αποτέλεσμα την διακοπή κάθε αθλητικής δραστηριότητας. Απαιτείται ολοκληρωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης για την ανάρρωση.

Συμπτώματα από τράβηγμα γάμπας

Ένα άτομο που έχει υποστεί θλάση γαστροκνημίου θα νιώσει έναν ξαφνικό, κοφτό πόνο ή σαν να δέχτηκε μια “μαχαιριά” στη γάμπα.

Ο πόνος στην θλάση γαστροκνημίου γίνεται αισθητός όταν ο μυς φορτίζεται, όπως κατά το περπάτημα σε ανηφορικό έδαφος, την ανάβαση σκάλας, το τρέξιμο, τα άλματα ή όταν το άτομο σηκώνεται στις μύτες των ποδιών.

Στην περιοχή του τραυματισμού παρατηρούνται πρήξιμο, ευαισθησία, μώλωπες, αδυναμία και μυϊκοί σπασμοί.

Διάγνωση

Ο τραυματισμός γίνεται άμεσα αντιληπτός από τον ασθενή, ο οποίος νιώθει ένα αίσθημα σκισίματος. Ανάλογα με την έκταση του τραυματισμού, αυτό μπορεί είτε να οδηγήσει σε διακοπή της δραστηριότητας είτε στη συνέχισή της με πόνο.

Ο πόνος εμφανίζεται σε δραστηριότητες που επιβαρύνουν τον γαστροκνήμιο μυ. Η περιοχή παρουσιάζει πρήξιμο, μελανιές και σκλήρυνση του μυός.

Η σαφής διάγνωση επιτυγχάνεται μέσω του ιστορικού του τραυματισμού σε συνδυασμό με την κλινική εξέταση. Τα κλινικά τεστ προσδιορίζουν τον ακριβή βαθμό της ρήξης, ενώ ο διαγνωστικός υπέρηχος η μαγνητική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία επιβεβαιώνουν την έκταση του τραυματισμού και τον βαθμό της ρήξης.

Φυσικοθεραπεία για τράβηγμα στην γάμπα

Στα πρώτα στάδια, η προώθηση της επουλωτικής διαδικασίας του οργανισμού είναι κρίσιμη. Προτείνονται θεραπείες για ανακούφιση από τον πόνο και μείωση του οιδήματος (προστασία, συμπίεση, παγοθεραπεία, ανύψωση του πάσχοντος μέλους). Καθώς η κλινική εικόνα βελτιώνεται και εισέρχεται στο υποξύ στάδιο, ξεκινά η σταδιακή φόρτιση του ιστού ανάλογα με τον βαθμό της ρήξης.

Στα πρώτα στάδια, μπορεί να εφαρμοστούν kinesiotaping και μάλαξη για τη μείωση του οιδήματος, ήπιες διατατικές κινήσεις και ισομετρικές ασκήσεις. Φυσικά μέσα όπως η ηλεκτροθεραπεία και η θεραπεία TECAR μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην αναλγησία και την ενίσχυση της επουλωτικής διαδικασίας. Στα επόμενα στάδια, η εκγύμναση των μυών της γαστροκνημίας με αυξανόμενη ένταση είναι απαραίτητη. Θα χρειαστούν πλειομετρικές ασκήσεις, να ενσωματώνονται στο τελικό στάδιο πριν την επιστροφή στην αθλητική δραστηριότητα.

Ένα επιτυχημένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας πρέπει να μειώσει τον πόνο και το οίδημα, να ενδυναμώσει τους τρεις μύες της γαστροκνημίας, καθώς και ολόκληρη την κινητική αλυσίδα του κάτω άκρου, να εκπαιδεύσει τους σταθεροποιητικούς μύες του άκρου πόδα και να βελτιώσει την ιδιοδεκτικότητα του πάσχοντος μέλους. Μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί εμβιομηχανική ανάλυση για την διερεύνηση πιθανών παραγόντων επανατραυματισμού.

Ο πόνος στη γάμπα μπορεί συχνά να οφείλεται σε θλάση του γαστροκνημίου, αλλά άλλες καταστάσεις, όπως η εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση, η τενοντοπάθεια του Αχίλλειου τένοντα, η ρήξη ή ακόμη και μια ριζοπάθεια της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, μπορεί να παρουσιάσουν παρόμοιο πρότυπο πόνου. Η διάρκεια επούλωσης μιας θλάσης γαστροκνημίου εξαρτάται από τη σοβαρότητα του τραυματισμού και την εξατομικευμένη ανταπόκριση στη θεραπεία.

Η συντηρητική θεραπεία, που περιλαμβάνει ασκήσεις με προοδευτικά αυξανόμενη ένταση, συνήθως έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα για μικρές και μεσαίες θλάσεις. Για πιο σοβαρές θλάσεις, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση. Ασκήσεις δύναμης και αντοχής είναι απαραίτητες για την επαναφόρτιση των ιστών και την επιστροφή στην αθλητική δραστηριότητα.